Obecny kościół został zbudowany za proboszcza ks. M. Sankowskiego. (Niestety nie posiadamy więcej danych na temat budowy, gdyż dokumenty z tego okresu zostały zniszczone przez żołnierzy radzieckich w 1944 r.) Wzniesienie tej budowli w latach 1893-94, było inwestycją kosztowną, wymagającą dużego wysiłku od parafian. Wystarczy wspomnieć, że był to pierwszy kościół murowany z cegły w tej okolicy.

Świątynia ta jest budowlą trzynawową, czteroprzęsłową i jednowieżową utrzymaną w stylu neobarokowym. Kościół usytuowany jest w zachodniej części wsi, przy drodze głównej, skierowany prezbiterium w kierunku zachodnim. Szerokość jego wynosi 14 m, długość 35 m, a wysokość w najwyższym punkcie nawy głównej - 12 m, naw bocznych 9 m. W budowli zastosowano sklepienie kolebkowe z lunetami: w nawach bocznych w lunetach, występują półkoliście zamknięte okna, zaś w nieco wyższej nawie głównej — lunety wypełnia polichromia. Sklepienie między przęsłami rozdzielone jest gurtami, które oparte są na głowicach sześciu filarów i czterech pilastrów. Do prezbiterium z południowej strony przylega zakrystia, od północnej zaś - pomieszczenie na podręczny sprzęt zwane "skarbcem”.

Przedsionek jest w kształcie kwadratu. Znajdują się w nim 2 marmurowe kropielnice, oraz duży krzyż na ścianie. Nad kratą oddzielającą przedsionek od nawy głównej, znajduje się napis: „Dom mój, Domem modlitwy”. Natomiast nad drzwiami głównymi umieszczono napis: „EccI. aedificata et consec. A.D. 1894 depicta per Jeanem Duli 1897”. (Kościół zbudowany i konsekrowany w 1894, pomalowany przez Jana Dulę w1897). Nad kruchtą znajduje się chór muzyczny - drewniany, z którego prowadzi wejście na wieżę. Wieża usytuowana jest nad przedsionkiem, miała kształt kopuły z latarnią, wzniesiona na planie kwadratu, stanowi integralną część budowli i służy za dzwonnicę. Jej wysokość wynosi 33 m.

Dach kościoła i wieży, jak również sygnaturka, znajdująca się nad środkiem nawy głównej, pokryte są blachą a rynny odprowadzają wodę od kościoła.
Na świątyni znajdują się trzy krzyże. Jeden duży na wieży, drugi mniejszy na sygnaturce, a trzeci na dachu nad prezbiterium.

W 1938 r. przystąpiono do budowy witraży. W prezbiterium zrobiono 2 pełne witraże po bokach ołtarza. Przedstawiają one Matkę Bożą i Najświętsze Serce Pana Jezusa. Dwa pozostałe okna ozdobiono kwiatami symbolicznymi. Ponadto wprawiono 8 okien z symbolami w nawach bocznych, okno w zakrystii i skarbcu, oraz 1 okno przy wejściu na chór. Witraże te, zostały wykonane przez Krakowski Zakład Witraży, S. G. Żeleński, według projektu J. Sliwińskiego. Pieniądze na ten cel uzyskano z fundacji, oraz składek i ofiar parafian.

Na podstawie napisów na witrażach, można ustalić listę fundatorów:

1. witraż Najświętsze Serce Pana Jezusa napis: „Andrzejowie Lubomirscy z dziećmi proszą o modlitwę”,
2. Serce Maryi „Najświętszej Pannie na chwałę  – Marianowie Różanowiczowie”,
3. kwiaty  – Adam Ryznar,
4. kwiaty  – Szymon Adamczak.

W nawach:

1. Serce Jezusa w koronie z cierni  – Katarzyna Szpytma,
2. Serce Maryi przeszyte mieczami boleści  – Tomasz Superson, Wojciech Kuźniar,
3. Duch św. w symbolu gołębicy  – z ofiar parafian,
4. Baranek stojący na Księdze  – z ofiar parafian,
5. Kielich Hostia  – Jan Drozd,
6. Pelikan  – (brak opisu),
7. Monstrancja – Franciszka Rzepka i z ofiar Markowa,
8. Krzyż w wieńcu róż  – ks. J. Błaż – proboszcz.